Η επιθυμία είναι άλογο που καλπάζει

-Εσύ τι θέλεις; Την ρώτησα.

-Δεν ξέρω… Νομίζω δεν θυμάμαι πια.

-Μην ανησυχείς, θα το θυμηθείς ξανά, οι επιθυμίες είναι μέσα σου.

Πόσες φορές τα «θέλω», οι επιθυμίες μας, έμειναν στο πιο πίσω και κρυμμένο σημείο των σκέψεων μας; Πόσες φορές καταπιέστηκαν από τα «πρέπει» και από τα «μπορώ»;

Αλλοιώθηκαν, παραγκωνίστηκαν ή κατά κάποιο τρόπο ξεχάστηκαν.

Η σύγκρουση μεταξύ του θέλω και του πρέπει μας καταδιώκει από τότε που ήμασταν μικρά παιδιά. Με τον καιρό η λογική έπνιγε όλο και πιο πολύ τα συναισθήματα μας, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε και για να αντέξουμε τα γεγονότα στην ζωή μας.

Ήρθαν όμως και μέρες που το σώμα σου ή και ο ψυχισμός σου δεν άντεξε όλα αυτά και κατέρρευσε από τις εσωτερικές συγκρούσεις. Αυτές οι μέρες είναι δώρα, διότι φέρνουν σε συνειδητό επίπεδο την δυσκολία. Οι επιθυμίες είναι άλογα που καλπάζουν και τα άλογα δεν μπορείς να τα χαλιναγωγήσεις εύκολα.

Είναι πολύ σημαντικό για όλους μας να μπορούμε να μην ξεχνάμε τα θέλω μας γιατί οι εσωτερικές πιέσεις όλο και θα αυξάνονται, το άγχος θα δυναμώνει και το οικοδόμημα του εαυτού δεν θα αντέξει για πολύ.

Εσύ, πότε σκέφτηκες ειλικρινά και χωρίς όρους ποια είναι τα όνειρα σου; Πόσο βαθειά τα έθαψες και πόσο πολύ καλά κατάφερες να κοροϊδέψεις τον εαυτό σου με ψευδείς επιθυμίες οι οποίες ανήκουν σε άλλους;

Σταμάτησες να ακούς και σκέπασες τις βαθύτερες ανάγκες σου, προσπάθησες να ξεχάσεις όπως η κοπέλα παραπάνω αλλά για πόσο;

-Τι να κάνω για να ξαναθυμηθώ; Με ρώτησε.

Μείνε στην σιωπή σου με τα μάτια σου κλειστά και άφησε την εσωτερική σου φωνή να σου ψιθυρίσει αυτό που θέλεις. Χρειάζεται ησυχία. Ησυχία από τα ερεθίσματα των σημαντικών άλλων ή όλων των άλλων άτυπων «πρέπει» που έχουν δημιουργηθεί από όλη τη διαδικασίας ενηλικίωσης σου. Απλά αφουγκράσου με υπομονή και στωικότητα, χωρίς να κρίνεις, απλά παρατήρησε τι θέλει να σου πει η εσωτερική σου φωνή. Τα ένστικτα σου ξέρουν πάντα τον δρόμο.

Συνέχιζε να ονειρεύεσαι όσο και αν φοβάσαι, όσο πιο πολύ σε τρομάζουν τα όνειρα σου, τόσο πιο βαθειά ριζωμένα είναι. Άφησε τα να σου δείξουν την κατεύθυνση σου. Δεν έχει σημασία εάν θα προχωρήσεις κατευθείαν στην δράση ή όχι, σημασία έχει για αρχή να ξέρεις και να θυμάσαι, να μην ξεχνάς…

Η ζωή δεν είναι απλά μια διαδικασία επίλυσης των προβλημάτων. Η ανάγκη για προσωπικό νόημα και υπαρξιακή πληρότητα είναι πάντα εκεί. Σκοπός είναι η υγιής έκφραση των επιθυμιών μας.

Η επιθυμία είναι ασυνείδητη, είναι η ενέργεια που μας συνδέει με τον λόγο για τον οποίο υπάρχουμε.

Εκτός από την επιθυμία και την ανάγκη αντικειμένων, υπάρχει και η επιθυμία για να είμαστε επιθυμητοί από κάποιον άλλο. Ένα μωρό κλαίγοντας ζητάει από την μία πλευρά το γάλα η οποία είναι η ανάγκη του για επιβίωση, αλλά από την άλλη ζητά και την επιθυμία της μητέρας του, θέλει η μητέρα του να το επιθυμεί. Το γάλα είναι το αντικείμενο, αλλά και η επίκληση του σημαντικού άλλου, δηλαδή της μητέρας του. Το μωρό έτσι νιώθει ότι η επιθυμία του να υπάρχει έχει εκπληρωθεί.

Ο ενήλικας κατά πάσα πιθανότητα, ζητά αντικείμενα, ένα καλό αυτοκίνητο, ένα καλό σπίτι, μια καλή δουλεία, έναν καλό σύντροφο. Παύει να ζητά υποκείμενα, όπως το βρέφος στο παραπάνω παράδειγμα. Η επιθυμία λοιπόν πολλών ανθρώπων δεν ακολουθεί το κάλεσμα της ύπαρξης αλλά μεταμφιέζεται στην επιθυμία άψυχων ή έμψυχων αντικειμένων και «λογικών» επιλογών.

Η επιθυμία όμως στην οποία αναφερόμαστε δεν σχετίζεται με την κατανάλωση αντικειμένων. Για να μπορέσει να αναδυθεί χρειάζεται αποστασιοποίηση από τα αντικείμενα και τους ανθρώπους που χρησιμοποιούνται ως αντικείμενα. Για παράδειγμα αποστασιοποίηση από την συνεχή αγορά αντικειμένων, την συνεχή εξάρτηση από το φαγητό, το ποτό ή το ιντερνέτ, ή ακόμα και την αποστασιοποίηση από την συνεχή εναλλαγή «σχέσεων».

Χρειάζεται συνειδητότητα σε όλα τα παραπάνω για να μπορεί να ανακαλύψει κανείς τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά.

Δεν είναι περίεργοι οι άνθρωποι οι οποίοι αναζητούν τις αισθήσεις στην καθημερινότητα τους, οι οποίοι προτιμούν να απολαύσουν ένα ηλιοβασίλεμα, τα χρώματα ενός δέντρου, την συνειδητή απόλαυση ενός φαγητού, την πραγματική σύνδεση και επικοινωνία με ένα άλλον άνθρωπο, απλά αναζητούν την πραγματική επαφή με τις επιθυμίες τους.

Η επιθυμία θέλει το «εγώ» να της παραδοθεί, να μην αμύνεται πια, όταν λοιπόν παραιτείται κανείς από την εξάρτηση από τα αντικείμενα πάσης φύσεως, βιώνει ένα κενό, το οποίο είναι ένα βήμα για να έρθει πιο κοντά στο κάλεσμα του νοήματος, στο νόημα της ύπαρξης του κάθε ένας από εμάς, και δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από αυτό…