Εμμηνόπαυση & κρίση μέσης ηλικίας: Πως να αντιμετωπίσω την κρίση;

Πόσες φορές σας έχει τύχει να γίνεται αντικείμενο συζήτησης ή ακόμα και αστεϊσμού όταν κάποιος άνθρωπος ο οποίος βρίσκεται στην μέση ηλικία αρχίζει ξαφνικά να παλιμπαιδίζει, να προσπαθεί να κάνει ξανά μια εφηβική ζωή ή να ξεκινά να φλερτάρει με άτομα πολύ νεότερά του;

Ίσως αρκετές!
Όμως στην πραγματικότητα τι δηλώνουν όλες αυτές οι κινήσεις και αλλαγές στην συμπεριφορά ενός ανθρώπου περί τα 45-65;

Η απάντηση είναι πως σε αυτή την φάση της ζωής του ο άνθρωπος συνειδητοποιεί πως πιθανότητα τα χρόνια που έχει ήδη ζήσει είναι περισσότερα από εκείνα που πρόκειται να ζήσει ακόμα και πως πολλά από αυτά που θα ήθελε να ζήσει ή να κατακτήσει ή επιθυμεί δεν έχουν ακόμα πραγματοποιηθεί με τον τρόπο που θα ήθελε.

Η κρίση μέσης ηλικίας δεν προσδιορίζεται πολύ συγκεκριμένα χρονικά, μπορεί να την ορίζουμε χονδρικά μεταξύ τα 45-65 όμως εκδηλώνεται διαφορετικά σε κάθε άνθρωπο, και πολλές φορές διαφορετικά στα δύο φύλα. Κάποιοι άνθρωποι μάλιστα σχεδόν δεν παρατηρούν κάποια τέτοια δυσκολία κατά την διάρκεια της μέσης ηλικίας.

Μιλώντας για τους λόγους που μια τέτοιου είδους συναισθηματική δυσκολία μπορεί να παρουσιάζεται, μπορούμε να αναφερθούμε στο γήρας, στην δουλειά και στις αποφάσεις που σχετίζονται με τον γάμο και την απόκτηση παιδιών.

Κατά την περίοδο που κάποιος βιώνει μια κρίση μέσης ηλικίας, δεν είναι εύκολο να αρχίζει να παρατηρεί πως το σώμα και το πρόσωπό του αλλάζουν, πως οι αντοχές και η δύναμη σε σωματικό και νοητικό επίπεδο δεν είναι ίδιες με κάποια χρόνια πριν και πως η θνησιμότητα, τρωτότητα και φθορά μας είναι αναπόφευκτή.

Όλες αυτές οι παρατηρήσεις και σκέψεις οδηγούν στην αναζήτηση προσωπικού νοήματος σε σχέση με τη ζωή, σε σχέση με τους στόχους, σε σχέση με τις επιθυμίες και τον τρόπο που ο καθένας μας επενδύει τον χρόνο που κυλά, δηλαδή την ζωή του!

Σίγουρα δεν έχουμε τον χρόνο να κάνουμε τα πάντα, όμως ο διαλογισμός του καθενός από εμάς, στο τι είναι το πιο σημαντικό, πολύτιμο και άξιο είναι το κλειδί για την αντιμετώπιση μιας τέτοιας ηλικιακής και υπαρξιακής κρίσης.

Αυτά τα ερωτήματα και σκέψεις που προκύπτουν στην κρίση μέσης ηλικίας μπορούν να ακουμπήσουν τον προσωπικό και εργασιακό τομέα.

Ζω την ζωή που θέλω;
Έχω κάνει αυτά που επιθυμώ στην ζωή μου;
Τελικά κάνω αυτό που αγαπώ;
Προσφέρω αυτό που θέλω στον εαυτό μου και τους γύρω μου;
Έκανα καλά που (δεν) παντρεύτηκα;
Μήπως τελικά έπρεπε να έχω κάνει/μην κάνει παιδιά;

Η προσωπική απάντηση του καθενός από εμάς είναι πάντα σε συσχέτιση με την αληθινή αναζήτηση και εύρεση του νοήματος γύρω από το οποίο ο καθένας μας ζει. Τι τον κάνει ευτυχισμένο, που βρίσκει τις ισορροπίες του και ρεαλιστικά αν κάτι θέλει να αλλάξει στον τρόπο που ζει τώρα τι θα ήταν αυτό και με ποιον τρόπο θα μπορούσε να συμβεί.

Είναι ζωτικής σημασίας να μπορέσουμε να έρθουμε σε επαφή με τα ερωτήματα που σχετίζονται με τον τρόπο που έχουμε αποφασίσει να ζούμε ώστε να μην ερχόμαστε αντιμέτωποι λίγο-λίγο και πολύ συχνά με συναισθήματα λύπης, μετάνοιας, ζήλιας και σύγκρισης με τους γύρω μας ή τον «ιδανικό» μας εαυτό.

Μια διαφορετική αλλά αρκετά σημαντική μετάβαση που σχετίζεται πολλές φορές με την κρίση της μέσης ηλικίας ή και συγχέεται στις γυναίκες είναι η εμμηνόπαυση, η οποία μετά από τόσες άλλες αλλαγές που έχει βιώσει το γυναικείο σώμα, είναι ακόμα μία.

Κλείνοντας τον αναπαραγωγικό κύκλο πολλές φορές μια γυναίκα μπορεί να νιώθει συμπτώματα κατάθλιψης ταυτόχρονα με άλλου είδους συμπτώματα που σχετίζονται με την περίοδο της εμμηνόπαυσης.

Η βασική αιτία την σύνδεσης των συμπτωμάτων της κατάθλιψης με την εμμηνόπαυση είναι η μειωμένη παραγωγή οιστρογόνων. Η μείωση των οιστρογόνων είναι κάτι που ούτως η άλλως οι γυναίκες βιώνουμε κατά την διάρκεια του κύκλου μας, στην αρχή της εμμηνόρροιας, ή σε συγκεκριμένα στάδια κατά την διάρκεια ή μετά την εγκυμοσύνη.

Τα συμπτώματα της πεσμένης διάθεσης ή της ευερεθιστότητας κατά την διάρκεια της εμμηνόπαυσης μοιάζουν αρκετά με άλλες περιόδους της ζωής μιας γυναίκας, και αυτό είναι κάτι το οποίο μιας και είναι ένα γνώριμο συναίσθημα καταφέρνουμε να το αντιμετωπίσουμε!

Αρχικά, η τακτική σωματική άσκηση είναι ο μεγαλύτερος σύμμαχος για μια γυναίκα που βιώνει συναισθηματικές δυσκολίες κατά την διάρκεια της εμμηνόπαυσης.

Είναι σίγουρα απαιτητικό για κάποιον να προσπαθεί να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα γυμναστικής ενώ δεν έχει καλή διάθεση, αλλά τα θετικά αποτελέσματα από την άσκηση αναμφίβολα αξίζουν τον κόπο!

Δεν χρειάζεται πολύ!

Χρειάζεται όμως συστηματική άσκηση έστω και για 20 λεπτά την ημέρα, ώστε το σώμα να απολαύσει τις ευεργετικές ενδορφίνες, τις ορμόνες της χαράς που εκκρίνονται μαζί με την σωματική άσκηση!

Επίσης, το γεγονός ότι διατηρώ μια ρουτίνα προγράμματος στην ζωή μου, φροντίζοντας τον εαυτό μου, είναι ιδιαίτερα ευεργετικό για κάποιον που νιώθει συναισθήματα θλίψης, ανασφάλειας, θυμού ή έντονου άγχους.

Διαλέξτε οποιαδήποτε μορφή άσκησης σας αρέσει, μπορεί να είναι το κολύμπι, το περπάτημα, ο χορός, η γιόγκα, το τένις ή ότι άλλο σκεφτείτε…

Είναι σημαντικό να νιώσετε και να μάθετε ξανά το σώμα από την αρχή καθώς αλλάζει και να προσεγγίσετε τις νέες αλλαγές με αγάπη, σεβασμό και στωικότητα.

Ο διαλογισμός επίσης είναι ένα ακόμα εργαλείο που βοηθά πολύ όταν βρισκόμαστε σε μια ταραχώδη περίοδο της ζωής μας, ή μια μεγάλη μετάβαση. Ξεκλέψτε χρόνο να μείνετε σε στιγμές ηρεμίας και εσωτερικής γαλήνης, εστιάζοντας στα σταθερά και ασφαλή κομμάτια της ζωής σας, όσο κάποια άλλα μεταβάλλονται.

Επιλέξτε επίσης ανθρώπους που ξέρετε ότι μπορείτε να τους εμπιστευτείτε και σας στηρίζουν, ώστε να επικοινωνείτε και να διατηρείτε ζωντανές τις σχέσεις με τους αγαπημένους σας.

Εάν σας είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσετε αυτό το νέο πλάνο μετάβασης λόγω των αλλαγών από την περίοδο της εμμηνόπαυσης, μην διστάσετε να ζητήσετε υποστήριξη από έναν ειδικό ψυχικής υγείας ώστε να έχετε έναν σύμμαχο στο θεραπευτικό σας πλάνο!